Sana sımsıkı sarılmak istiyordum…bir kez görsem,bitirsem içimdeki
özlemini bu kadar zor gelmeyecekti senden,sevginden vazgeçmek…Nasıl olsa
alışkınım ya seni görmemeye , galiba böyle de başarabilirim…‘Ama
eğer hissedersen hayatından çekildiğimi bana sana geri dönmemem için şans dile ‘
Neler yazmak istiyorum sana bir bilsen , tek yapabildiğim yazmak olduğundan
yine yazıyorum işte! Seni daha önce de yazmıştım ama bu kez bir daha
yazmamak üzere , seni beynimde,içimde bitirerek yazıyorum,yada bitirmek isteyerek…
Ne kadar sürer bilmiyorum ama ben senden ,sevginden vazgeçmek istiyorum.
Yine senden habersiz… Ben seni severken de senden habersiz sevmiştim. Belki de kendimden bile
habersiz. Dünyaları etrafında döndürmek isteyen bir kalbi bilerek isteyemezdim.
Kendimden ve senden habersiz ‘HERŞEYİM’ olmuştun sen… öyle ya sen bir
taneydin; eşin benzerin yoktu yeryüzünde,yoktu senden daha güzel güleni.
Yaşanmamış ve yaşamamış olsam bile sen özeldin. AŞK özeldi…
Ne kadar gerçeksen o kadar yalandın … ve ben her seferinde en baştan
başladım. Yeniden bir sondayım ama bu kez yeniden başlayacak gücüm yok.
Ben senden vazgeçmek istiyorum!
Herkes gibi biri olmanı yada hiç kimse olmanı istiyorum. Sesini duymak için
telefonlara sarılmaktan vazgeçmek , ismini duyduğumda içimin
titreyip,gözlerimin dolmasından kurtulmak istiyorum. Senin benim için
herhangi biri olman ne kadar zor bir bilsen… zaten kolay ne vardı ki benim için?
Sanki seni öldürmemle sevmem arasında hiç bir fark yoktu. Ve ben hep
sevgim yüzünden cezalıydım. Hiç sonu olmayan bir yolda seninle yürümek
yeni çıkan filmleri birlikte izlemek,saatlerce sana sarılı kalmak,sadece
ama sadece bir kez olsun sana sarılıp uyumak,bir sabah gözlerimi
açtığımda yanımda seni bulmak isterken ,sen sevgimle utanmamı
sağladığın için galiba gerçekten ‘BİRTANEYDİN’!
İşte bu yüzden imkansızlığına hep inandım!
Ben yalnız kalıp seni düşünmeyi deli gibi sever olduğumda,sen benim
herşeyim olduğunda ben senin için hiç yoktum! Bu yüzden yalnızlıklarım,ağlamalarım,özlemlerim canını hiç acıtmadı.
 |
| Resim yazısı ekle |
BENİM TARAFIMDAN SEVİLMEK BELKİ DE HAYATINDA LNANMAYACAĞIN EN SON ŞEYDİ…
Sen beni hiç sevmedin!SEVSEYDİN..?
Ben seni seviyorum dediğimde Seni Seviyordum!
Ben seni özlüyorum dediğimde Seni Özlüyordum!
Ve şimdi senin hayatından gidiyorum…
Artık sesimi duymayacaksın…
Sana sımsıkı sarılmak istiyordum , kokunu içime yıllarca bana yetecek
kadar çekerek sana sımsıkı sarılmak istiyordum… Gelmedin!
Gelsen yapabilir miydim bilmiyorum… Ben artık gidiyorum ..
Eğer hayatından çekildiğimi hissedersen ,bana sana geri dönmemem ve seni
yeniden deliler gibi sevmemem için ŞANS DİLE....AMA YİNEDE SENİ SEVDİM BEN.... 
Ben ve yanlızlığım vardı uzun zamandır.Kimselere vermek istemediğim, bir türlü güvenemediğim bir
kalbim vardı benim.
Sen girdin hayatıma birden bire hiç beklemediğim bir anda.
İzinsiz bir yolcu gibiydin, ben ise birçok zaferler kazanmış ve birçoğuna geçit vermemiş bir bekçi.
Karşı koymak istedim diğerleri gibi.
Ama bu sefer olmadı işte yapamadım, durduramadım seni.
Bir şekilde dokundun kalbime ben istemeden.
Sonra bir çocuk buldun bende daha benim bile bilmediğim, tanımadığım
. Varlığından bile habersizdim oysa onun.
Çok korktum ondan, çekindim çünkü o daha
sadece küçücük bir çocuktu ve beni değil seni dinliyordu.
Saf, tertemiz, dürüst, düşünmeden hareket eden,
yalan nedir bilmeyen ve senden başkasını gormeyen bir çocuk.
Ben yoktum artık bedenimde bir başkası vardı ve beni o yönetiyordu.
Bu çocuk senindi ve korkarım senin kollarında büyümek istiyordu.
Güvenebilirdin ona sarılabilirdin sıkı sıkı zaten gitmeyede pek niyeti yoktu.
Oysa sen güvenmedin ona belkide güvenmek istemedin, onun yerine oyunlar oynamayı seçtin...
Senin yanındayken çok masum ve iyi gorunuyordu.
Sürekli gülen, keyifli, konuskan, hayata bağlı...
Ama sen birden bire gittin ve ben başbaşa kaldım o çocukla.
Dışardan baktığımda tanıdığımı sanmıştım o çocuğu ama yanılmışım.
Hırçın, inatçı, mızmız, susmak nedir bilmeyen, zaman zaman ağlayan bir çocuk olmuştu birden bire.
Ve ben onunla nasıl başedeceğimi bilmiyordum.
Bildiğim tek şey vardı, o seni yanında istiyordu.
Bende onu susturmak için tek çare olarak bile bile seninle oyununu oynadım.
Ve bir söz verdim ona, bu hikayede iyi veya kötü bir son elde etmeden vazgeçmeyeceğime,
çekip gitmeyeceğime...
Haketmediğim şeyler yaptın bana, senden duymak istemediğim sözler duydum
, kimselere yapmayacağım şeyler yaptım.
Çünkü o susmak bilmiyordu bir türlü, mızmızlık yapıp durdu,
bir şekilde vazgeçip giderken hep yollarımdan dondurdu beni.
Ve rahatlamadı içi bir türlü, bu hikaye böyle bitemez dedi ve
hiçbir zaman yetmedi yaptıklarım zaten benim üzülmem veya canımın yanması umrumda değildi...
Oyunun kahramanı olmaktı istediğim ve bunun için uğraştım uzun süre,
hiçbirşeyi bozmadan veya seni kırıp üzmeden bitmesini istedim oyununun ama olmadı işte.
Olmadı diyorum çünkü sen birkaç ayrıntıya takılıp kaldın.
Ellerimi uzattım sana ama sen tutmadın, bitirmedin oyununu.
Ben kendimden küçücük bir çocuk için vazgeçmişken,
böyle bu şekilde yaşamayı seçmişken,
senden ise sadece oyunun sonunu değiştirmeni istemiştim.
Çok mu fazlaydı bu isteğim gerçekten? Çok mu zordu istediğin şekilde bitmesinden vazgeçmen?
Benimkinin yanında çok küçük bir istekti oysa...
Seninle buluşup buluşamamız adeta sadece bana bağlıydı ve bu benim hiç hoşuma gitmiyordu.
Uzadıkça canım sıkıldı, özleminle çekilmez katlanılmaz oldu ve ben yoruldum,
pes ettim sonunda. Ve tabi o susmak bilmeyen çocuk...
Ve ben yıktım herşeyi. Çünkü gelmeyecektim artık bu kadardı gücüm.
Benim kadar üzülüp acı çekmeni istemedim. Beni umutla beklemeni istemedim.
Çünkü seven birinin elinde umutları varsa ve karşısındakini bir türlü kötüleyemiyorsa
ne yaparsa yapsın ondan vazgeçemiyor.
Hergün yollarını gözlüyor, bir haber alabilmek için her kapıyı zorluyor...
İşte sadece bu yüzden bile bile üzdüm seni, canını yaktım, yok ettim o küçük çocugun umutlarını.
Ama o çocuğa verdiğim sözümü tuttum, bir son yarattım hikayeye.
Ben senin vazgeçip gitmeni bekliyordum aslında, sadece bir veda bekliyordum...
Sonunda susturdum onu işte.Ama o bana küstü seni üzdüğüm için ve kaçtı gitti.
Bilmiyorum şu an nerelerde, ne halde, ne yapıyor.
Artık benden hiçbirşey istemiyor veya beklemiyor.
Çünkü gayet iyi biliyor sana çıkan tüm yollarımı yıktığımı.
Gayet iyi biliyor daha fazla birşey elimden gelmediğini.
Sana gelmelerimin yasak olduğunu.
. Beni burdan çıkarmanın anahtarı sadece sende, senin sesinde, birkaç sözünde...
Kim bilir belki birgün bulabilirsin beni buradan çıkarabilecek gücü içinde.
Belki affedebilirsin birgün beni aynı benim seni affettiğim gibi.
Çünkü bilirsin çocuklar küsemez kimseye sadece dargın kalabilirler bir süre.
Sonra unutulur gider tüm yaşananlar kocaman sevgi dolu kalplerinin içinde.
Çıkarabilrsen beni işte o zaman hayal olmaktan kurtulur aşkımız ve
belkide yepyeni bir sayfada tekrar birbirmizin oluruz. KADER BU.............................................
Yorumlar